اعتراف مقامات محلی: با خشکاندن دریاچه اورمیه بیماری های چشمی و سرطان در منطقه افزایش پیدا کرده است
- توضیحات
- منتشر شده در جمعه, 15 فروردين 1393 23:27
آذوح: با خشکاندن دریاچه اورمیه و آغاز طوفان های نمکی به شکل گسترده از مهرماه سال گذشته، علاوه بر باغات و اراضی کشاورزی، انواع بیماری ها من جمله بیماری های تنفسی، قلبی وو عروقی، چشم و نیز انواع سرطان ها نیز در آذربایجان جنوبی سیر صعودی به خود گرفته است. برخی مقامات محلی نیز با تایید این امر به افزایش بیماری های چشمی و سرطان در منطقه اعتراف می کنند. با این وجود دولت روحانی از انجام هرگونه اقدام عملی در رابطه با نجات دریاچه اورمیه خودداری کرده و تنها به برگزاری همایش های میلیاردی اکتفا نموده است.
به گزارش گوناز تی وی، افزایش بیماری های تنفسی، افزایش انواع سرطان ها و سقط جنین و بروز انواع بیمارها در انسان، حیوانات و گیاهان ، شیوع بیماریهای چشمی، کاهش حاصلخیزی زمین های کشاورزی، برهم خوردن تعامل کمی و کیفی آبهای زیرزمینی منطقه، افزایش نمک و مواد شیمیایی معلق در هوا، تغییر زمانبندی فصل ها، کاهش دوره زراعت به واسطه افزایش دما و افزایش روزهای بدون باران از جمله پیامدهای خشکاندن دریاچه اورمیه است که با تداوم آن ها و افزایش زیان های اقتصادی و اجتماعی به مهاجرت اجباری میلیون ها تن از تورک های آذربایجان خواهد انجامید.
با این وجود و با علم به این تبعات اخیرا یکی از نژادپرستان فارس به نام کردوانی مدعی شده بود که نجات دریاچه اورمیه ممکن نیست و باید هرچه سریعتر تمامی آن خشک شود و سپس تبدیل به پارک جنگلی گردد! این اطهارات بلافاصله با واکنش رسانه های حرکت ملی و سپس فعالین مدنی روبرو شد.
کلانتری که مسئولیت کارگروه احیای مرحله‌ای دریاچه اورمیه را بر عهده دارد در نخستین جلسه این گروه با انتقاد شدید از اظهارات کردوانی اعلام کرده: “حقیقت این است که حق‌آبه‌ی بخش کشاورزی در آغاز انقلاب ، 1.8 میلیارد مترمکعب در سال بود و اینک به حدود 5 میلیارد مترمکعب افزایش یافته است و این گناه غیرقابل انکار ماست که سکوت کردیم تا این فاجعه رخ دهد.”
وی افزود: “در سال 1374، دو تن از مشاورینش در زمانی که وزیر کشاورزی بوده است؛ یعنی دکتر محمد بای‌بوردی (که در نشست هم حضور داشت) و مرحوم مهندس جواهری به وی هشدار دادند که با روند سدسازی‌های پیش گرفته در آبخیز دریاچه ارومیه، به زودی این دریاچه خشک خواهد شد. اما متأسفانه آن زمان اغلب هیدرولوژیست‌ها و مهندسین مشاور سکوت کردند و محیط زیست هم مرده بود و تنها در حد یک سازمان شکاربانی فعالیت داشت!”
وی سپس ضمن انتقاد شدید از نظریه‌ی افرادی که دریاچه ارومیه را مرده می‌پندارند و هرگونه فعالیت برای احیای مجدد آن را رد می‌کنند، دوباره خطاب به حاضرین تأکید کرد که “ما وقت زیادی نداریم و باید هر چه سریعتر به جمع‌بندی برسیم و در این راه، نگران تأمین منابع مالی اجرای طرح هم نباشید؛ فقط به ما بگویید که چگونه و بر اساس چه روشی در چه دوره‌ی زمانی باید کار بزرگ احیای دریاچه ارومیه را آغاز کرد”
کلانتری در ادامه اظهاراتش نسبت با افزایش بیماری های چشمی و سرطان در منطقه به دلیل خشکاندن دریاچه اورمیه هشدار داد و خواستار تعجیل در نجات این دریاچه شد.
گفتنی است چنین شرایط مشابهی در خشکاندن دریاچه آرال نیز مشاهده شده بود که با خشکاندن آن انواع بیماری ها در منطقه گسترش یافت و خسارات فراوانی را بوجود آورد.
تغییرات در تولید مثل و رشد جنین، بیماری سل مقاوم به دارو، بیماری آنمی یا کم خونی، بیماری های تنفسی در اثر گرد و غبار، بیماری سیلیکوز، بیماری های کبد و کلیه و مجاری ادراری مخصوصا سرطان بیماری های آرتریتیک (ورم و اماس مفاصل)، حصبه،اختلال در عملکرد غدد درون ریز،تغییرات عصبی و رفتاری و آسیب های سیستم ایمنی انواع بیماری هایی بودند که با خشکاندن آرال سلامت مردم را به مخاطره افکندند و باعث مهاجرت اجباری اهالی منطقه شدند.
با تداوم خشکاندن دریاچه اورمیه و عدم اقدام عملی برای نجات آن، بیم آن می رود که روند مشابهی نیز آذربایجان جنوبی را با تهدیدهای جدی مواجه کند.
