پيروزي ديگري براي كشور فلسطين، مردم و دولت فلسطيني- دکتر کاوه احمدی علی آبادی
- توضیحات
- منتشر شده در جمعه, 15 فروردين 1393 00:09
حمايت همه جانبه از تصميم اخير محمود عباس
عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
همه كشورهاي عربي و اسلامي بايد حمايت كامل شان را از تصميم مهم و تاريخي دولت فلسطين و محمود عباس براي درخواست عضويت كشور فلسطين در نهادهاي جديدي در سازمان ملل و كنوانسيون چهارم ژنو را اعلام كرده و ضمن تقبيح اسرائيل نسبت به عدم انجام تعهداتي كه قبلاً پذيرفته بود، آن اقدام فلسطينيان را حق قانوني و مشروع شان بشمارند كه توسط قوانين بين المللي نيز اين حق براي هر كشور و ملتي محترم شمرده شده است. آن گاه دولتمردان اسرائيل خواهند فهميد كه ديگر نمي توانند چون گذشته "با مذاكرات بازي كنند" (و اگر چنين كنند، عملاً به ضرر خودشان تمام مي شود) تا با روش هاي مختلف مانع از رسيدن فلسطينيان به حقوق شان شوند. با اين حركت، گام بزرگي ديگر در راه احقاق حق ملت فلسطين از طريق بالفعل سازي ظرفيت هاي بالقوه براي كشور فلسطين برداشته شد.
اين عضويت در نهادهاي بين المللي پس از پذيرش كشور فلسطين توسط مجمع عمومي سازمان ملل بايد پيش از اين صورت مي گرفت و همان گونه كه قبل از اين نيز به دولتمردان فلسطين گوشزد كرده بودم، عضويت در نهادهاي بين المللي حق مردم فلسطين است و نه اسرائيل و نه هيچ كشور ديگري نمي تواند به صرف تداوم گفتگوهاي صلح، اين حق را از مردم و دولت فلسطين سلب كند و دولتمردان فلسطيني تنها مي توانند پرونده سپردن شكايت عليه اقدامات غيرقانوني اسرائيل (همچون شهرك سازي هاي غيرقانوني، خراب كردن خانه هاي فلسطينيان در اراضي اشغالي و همين طور كشتاري كه در حمله به غزه صورت گرفته) را تا زماني كه مذاكرات صلح تداوم دارد، مسكوت گذارند. چون عضويت فلسطين در نهادهاي بين المللي تنها مربوط به اسرائيل نيست و فلسطين هم همسايگاني ديگر دارد و هم با كشورهاي مختلف دنيا مراودات و مبادلاتي دارد كه بايد آن ها طبق موازين بين المللي صورت گيرند و گرنه دولت فلسطين نمي تواند با دستي پر در راه مطالبات و منافع مردم فلسطين با دنيا تعامل و مراوده كند و مهم تر از همه، عضويت فلسطين به صرف خود، نه تنها تهديدي عليه هيچ كشوري از جمله اسرائيل نيست، بلكه يك حق است كه سازمان ملل براي همه ملت ها به رسميت شناخته است. همان گونه كه در سال هاي پيش گفته بودم، اين كاري بود كه بايد زودتر نيز صورت مي گرفت، گرچه اينك نيز دير نيست و محمود عباس و دولت فلسطين اقدامي درست و در راستاي موازين بين المللي انجام داده و اين اسرائيل بود كه با عدم عملي ساختن بخشي از تعهدات اش و عدم آزادسازي سري آخر زندانيان، پس از 9 باري كه قولش را داده بود، (و تمديد مذاكرات صلح تنها بايد با آزادي شماري ديگر از زندانيان صورت مي گرفت، نه با باج گرفتن از فلسطين در ازاي عدم آزادسازي همان زندانيان پيشين) باري ديگر ثابت كرد كه كارشان دبه درآوردن است و عادت همواره شان بوده و هست و دولت اسرائيل حتي همان تعهدات قراداد اسلو را كه سال هاست امضاء كرده تمام و كمال اجرا نكرده كه تازه شروط جديد براي قرارداد آينده نيز تعيين مي كند! اين رفتار دولت اسرائيل، تأييد و تأكيدي ديگر بر اين حقيقت بود كه ما تندروهاي اسرائيلي را بسيار بهتر از اوباما مي شناسيم و اگر اوباما تازه چند سال است كه با اين رفتارهاي تندروهاي اسرائيلي دست و پنجه نرم مي كند، فلسطينيان بيش از 65 سال است و "آن گرگ نيز سال هاست كه با گله آشناست".
با اين وجود، اقدام دولت اسرائيل در عدم تعهد نسبت به مرحله آخر آزادسازي زندانيان تاواني سنگين براي اسرائيل داشت و او حكايت كسي را يافته است كه اصطلاحاً "هم پياز را خورد و هم شلاق را"؛ چون هم مجبور شد علارغم ميل باطني اش به مذاكرات صلح باز گردد، هم بخش بزرگي از زندانيان فلسطيني را آزاد كرد و هم نتوانست جلوي عضويت فلسطين را در نهادهاي سازمان ملل بگيرد (در حالي كه آن يكي از شروط اش براي شروع مذاكرات صلح و آزادي زندنانيان بود) و اين همه نيست مگر به سبب شطرنج حساب شده اي كه در اين چند سال اخير ما با آنان بازي مي كنيم (و هر حركتي كه مي كنند، يك دو راهي يا چندراهي از ما مي خورند) و هم دست شان را پس از 60 سال در عدم تمايل به صلح نزد جامعه جهاني لو داديم و هم كشور فلسطين را با مرزهاي پيش از 1967 و به پايتختي قدس شرقي در سازمان ملل رسماً تصويب كرديم و همين طور عضويت كشور فلسطين در تمامي سازمان هاي ضروري بين المللي را و مهمتر از همه، راه درست و انساني مذاكرات صلح را در پيش گرفتيم و در اين راه زندانيان فلسطيني را آزاد كرديم و با تداوم آن، باقي زندانيان را نيز آزاد خواهيم كرد، هم چنان كه كشور فلسطين را از زير چكمه هاي سربازان اسرائيل خارج خواهيم كرد؛ آن هم با روش هاي كاملاً انساني و بدون شليك حتي يك گلوله و بدون اين كه حتي يك قطره خون از دماغ كسي بريزد. واقعيت اين است كه همان شهرك هايي را كه تندروهاي اسرائيلي با اين سرعت مي سازند، ناگزير خواهند شد در ازاي پرداخت غرامت به فلسطينيان واگذارند و بدون اين كه بدانند دارند كشور فلسطين را با سرعت مي سازند و دولت هاي آتي اسرائيل آن را تحويل فلسطينيان خواهند داد.
محمود عباس توجه كند كه طبيعي است مدتي مذاكرات صلح مسكوت بماند، اما پس از مدتي تلاش ها براي شروع مذاكرات دوباره كليد مي خورد و اميدواريم كه متحدان اسرائيل، سياستمداران تندروي آن كشور را به عملي ساختن تعهداتش وادارند و از دبه درآوردن برحذر سازند و به مذاكرات جدّي بازگردانند و در غير اين صورت، تصور مي كنم كه دولتمردان و نظاميان اسرائيلي بايد خود را يواش يواش جهت حضور در دادگاه هاي بين المللي آماده سازند. انتخبات با آن هاست.
