از القای ناامیدی تا ترویج بدبینی؛ پروفسور کردوانی و آرزویی به نام «کویر اورمیه»!
- توضیحات
- منتشر شده در دوشنبه, 05 مرداد 1394 17:08
آذوح: رفتار این روزهای برخی شخصیت‌ها همچون پروفسور کردوانی! در قبال تلاش‌ها برای احیای دریاچه اورمیه شبیه شخصیت با نمک "گلام" در کارتون گالیور است؛ شخصیتی که مدام بر طبل بدبینی، ناامیدی و تردید می‌کوبید و با گفتن من می‌دونستم! من می‌دونم! تلاش داشت حس شک، تردید و ناامیدی را به اطرافیان خود القا کند!
به گزارش دورنانیوز، پرویز کردوانی همچنان اصرار دارد تا بگوید دریاچه اورمیه احیا نخواهد شد. وی در جدیدترین اظهارات خود در همایش بحران آب و احیای دریاچه طشک، بختگان گفته است: چاه‌های آب کشاورزی مجاز و غیرمجاز عامل غارت آب‌های زیر زمینی‌ست، در منطقه‌ای که ظرفیت استحصال و بهره‌برداری از ۴۰ چاه آب وجود دارد، یک هزار و ۴۰۰ چاه حفر شده، با این روند هیچ تعبیری به جز غارت منابع آب نمی‌توان داشت.
پدر کویر شناسی ایران افزوده: برخی از این دریاچه‌ها مانند طشک و بختگان ممکن است با آب بیشتر در سال‌های آینده احیا شوند اما جایی مانند دریاچه اورمیه دیگر احیا نخواهد شد چون این دریاچه بیمار است و خشکسالی آن را بیمار کرده است.
این جدیدترین نظریه کردانی درباره دریاچه اورمیه نیست. چه اینکه او قبل تر نیز بر این نظر خود اصرار ورزیده و تلویحاً به موت دریاچه اشاره کرده است. او سال قبل در مصاحبه می گوید: «می‌گویند همه مشاوره‌ها و طرح‌های احیا انجام شده و فقط مجری می‌خواهیم. این هم یعنی فقط آب بیاورید و بریزید داخل دریاچه که آبدار شود. اما بی‌خود وقت تلف می‌کنند. آب هم ندارند بدهند به دریاچه. در نتیجه دریاچه اورمیه تا چهارسال دیگر خشک می‌شود. همین چند وقت پیش که از اروپا و آمریکا متخصص آوردند برای اورمیه، می‌دانید چه گفتند؟ متخصص آلمانی گفته اینجا را پارک انرژی کنید، آب نبندید داخلش.»
کردوانی راه چاره را جنگل‌کاری در دریاچه می داند: «درست است که دریاچه زمانی زیبا بود، ارزشمند بود، اما حالا کار از کار گذشته است. من قبلا هم گفته‌ام، بنویسید که کردوانی عاشق دریاچه بود، اما متاسفانه قدر این دریاچه را ندانستند و خشک کردند، مردم فکر می‌کنند من مخالف این دریاچه هستم. اما اگر حرف من را گوش کنند، به پارک حیوانی گیاهی بدل کنند، آنقدر زیبا می‌شود که زیبایی قبلی هم فراموش می‌شود؛ یک لایه ۱۰ سانتیمتری ماسه و شن، ۹۰ درصد ماسه و ۱۰ درصد شن تا باد نبرد. تخم گیاهان را هم قاطی کند با این ماسه و شن. منطقه ۳۰۰ میلیمتر بارندگی دارد، در مدت ۵ سال تبدیل می‌شود به پارک گیاهی عالی. بعد از آن آهو و بز و کل رها کند.»
او حتی در اظهارنظری عجیب ریختن آب را خیانت تلقی کرده است: باید حقیقت را گفت تا مردم را هم از این حالت عزاداری و ناخوشی روحی – روانی بیرون آورد. ریختن آب به دریاچه ی اورمیه، خیانت است!
اما همواره اظهارات کردوانی با واکنش فعالین محیط زیست و کارشناسان مواجه بوده است. همان موقع محمد درویش مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در گفتگویی با انتقاد شدید از اظهارات اخیر پرویز کردوانی مبنی بر تغییر کاربری و تبدیل زیست بوم دریاچه اورمیه به چراگاه زیبا گفته بود: آقای کردوانی اعلام کرده که دریاچه اورمیه مرده است و به نظرش آب ریختن در دریاچه خیانت است. به نظر می‌رسد که پیشنهاد ایشان برای تغییر کاربری دریاچه اورمیه و تبدیل آن به چراگاه کاملاً غیر علمی و غیر عملی است.
رضا کهولی نخبه آذربایجانی کشورمان نیز بارها بر سر این موضوعات کردوانی را به مناظره دعوت کرده است. او می‌گوید: من امیدورام که دوستانی امثال آقای کردوانی از خواب زمستانی بیرون بیایند و همچنان امیدورام که ایشان به پیشنهاد من برای مناظره رو در رو جواب مثبت بدهند. ایشان مثل بیشتر دوستانی که در این زمینه کار می‌کنند، یک طرفه صحبت کردن را خیلی دوست دارند.
کهولی در کنایه‌ای سنگین به کردوانی می گوید: ما دریاچه اورمیه را با دریاچه اورمیه شناخته‌ایم نه با کویر اورمیه.
رفتار این روزهای برخی شخصیت‌ها همچون پروفسور کردوانی! در قبال تلاش‌ها برای احیای دریاچه اورمیه شبیه شخصیت با نمک «گلام» در کارتون گالیور است؛ شخصیتی که مدام بر طبل بدبینی، ناامیدی و تردید می‌کوبید و با گفتن من می‌دونستم! من می‌دونم! تلاش داشت حس شک، تردید و ناامیدی را به اطرافیان خود القا کند!
زیتون
