لزوم اتحاد ملی برای آزربایجان جنوبی- سعید داوری نیکو
- توضیحات
- منتشر شده در پنج شنبه, 26 دی 1392 00:06
سخت ترین آزمون آزربایجان جنوبی در راه است .
آزمونی که در آن ملت تورک آزربایجان باید ما بین حفظ اصالت و داراییهای فرهنگی ، هویتی ،اقتصادی وحیاتی خویش با بی هویتی ، آسیمیلاسیون، دربدری ، آوارگی و بندگی ، یکی را ترجیح دهد.
نگاهی گذرا به شرایط تاریخی و به زعم آن جغرافیایی به سرزمین تاریخیمان آزربایجان، این حقیقت تلخ و تاریخی را بیان نموده ،که در هر تغییرات سیاسی در منطقه خاورمیانه و قفقاز تنها سرزمین تاریخیمان قربانی گردیده است.
در هر دو جنگ خانمان سوز اول و دوم و تبعات پس از آن ، در دوران انقلابهای سرخ و سیاه پس از جنگ جهانی دوم ، در انقلابهای مخملین و رنگین دو دهه گذشته ، تنها سرزمین آزربایجان است که بین ملتهای جدید الاحداث یا زیاده خواه تقسیم شده است.
با واکاوی این حرکتهای ایذایی می توان دریافت که فاکتور غالب در همگی این هجمه وحمله ها خنثی سازی و کاهش قدرت ملت تورک میباشد و دراصل برای لاپوشانی هدف نهایی، سناریوهای مرحله ای طراحی گردیده و به اجرا گذارده میشود.
این سیاست بی هویت سازی و حل تدریجی ملت تورک در داخل دیگر ملتها صرفا برای تامین حاشیه امن برای دیگر ملتها طراحی شده است، و برمبنای ترس دول اروپایی از اشغال سرزمینهای نسبت داده شده بدانها در مقابل اردوی ترکان مسلمان در ابتدا شکل گرفت و در یکصد سال اخیر و پس از انقلاب صنعتی در اروپا بر مبنای منافع سیاسی ، اقتصادی دچار دگر دیسی گردیده است.
در مقابل این هجوم دنباله دار و دایمی ،ملت تورک با کدامین ابزار در مقابل این دشمنان تاریخی ، در حال مدافعه میباشد ؟
حقیقتی تلخ در این بین وجود دارد و آن بی تفاوتی غالب ملت تورک آزربایجان در قبال این سیاست جهانی است، اگر ملت تورک خود را باور ننماید و به شرایط موجود بی تفاوت بماند در حقیقت یکصد سال سرمایه گذاری برای ترک ستیزی دارد به نتایج مورد نظر طراحان این سناریو نزدیک میشود.
در حقیقت حرکات هویت طلبی ملت تورک طی یکصد سال اخیربخشی از این سناریوی شوم را بی اثر ساخته ولیکن برای احیای هویت ، آزادگی وحق تعیین سرنوشتش کافی نمیباشد و برای این آرمان مقدس وانسانی راهی دراز پیش رودارد.
نزدیک به بیست سال از آغاز حرکات بیداری ملت تورک آزربایجان میگذرد . طی این سالها علیرغم مشکلات سیاسی ، اقتصادی و امنیتی پیشرفتهایی نیز داشته است ، لاکن دشمنان ملتمان بسیار ابزارمند و با برنامه های متعدد و بسیار پیچیده در جهت خنثی سازی تمامی پیروزیها و نتایج این خیزش ملی میباشند، و بدیهی است ملت صادق ، بدون برنامه وامکانات در صورت تداوم روش موجود راهی برای رسیدن به حقوق اولیه و بر حقش نخواهد داشت و در نهایت مجبوربه عقب نشینی ازآرمانهای مشروع و مقدسش خواهد شد.
قومکها و عشایر منطقه همگی با هدایت دول تاثیر گذار در طی این سالها صاحب کشور و امکانات غیر قابل تصور اقتصادی ،سیاسی و تشکیلاتی گشته اند ولی ملت بزرگ و تاریخی تورک با داشتن سوابق تاریخی چندین هزار ساله فرهنگی ، مدنی و حکومتی هر روز با از دست دادن خاک و سرزمینهای مادری خود ، با ممنوعیت زبانی اش و تاراج امکانات اقتصادیش در سراشیب اضمحلال کامل قرار گرفته است.
دهها تشکل ریز و درشت در داخل و خارج از سرزمین مادریمان با نیت سازمان دهی و کمک به آزادی ملت تورک تشکیل گردیدند و هر کدام نیز در مقاطعی توانستند به وظیفه ملی خویش نایل شوند اما چرا یک دستآورد بزرگ و ارزشمند نصیب ملت تورک نمیگردد؟
واقعیتی تلخ در این میان نهفته است ، اگر چه تمامی احزاب و سازمانهای شکل گرفته با نام آزادی و استقلال برای آزربایجان جنوبی شکل گرفته است اما در عمل این احزاب متاسفانه در مقابل هم قرار گرفته یا در رقابتی ناسالم در پی تخریب یکدیگر برآمده اند ، غافل ازاین مطلب که هردو بازنده این رقابتند و ملت مظلوم تورک تاوان این رویارویی سیاسی را پرداخت مینماید.
چرا نمی خواهیم این واقعیت را قبول نماییم که در سایه این رقابت ناسالم و تخریب بنیادی است که دشمنان قسم خورده ملت تورک توان مقابله با این ملت را مییابند.
مگر فلسفه وجودی تمامی این تشکیلات و سازمانها برای یک هدف و آن نیز آزادی کامل ملت و سرزمینمان از وجود فاشیزم و آپارتاید نبوده است ؟ مگر نه این است که تمامی شهدای راه آزادی ، اسیران در بند نظام توتالیتر و فعالان این راه مقدس ،استقلال و آزادی ملت تورک آزربایجان را می خواهند ، پس چرا بجای مقابله با دشمن در مقابل یکدیگر قرار گرفته ایم؟
مگر امروز آزربایجان جنوبی دارای حاکمیت و دولتی ملی است که این تشکلها با هم به رقابت پرداخته اند ؟
چرا نمیخواهیم یا نمیتوانیم قبول نماییم که برای رقابت تشکیلاتی ابتدا میباید بسترش راآماده نماییم که همانا آزربایجانی مستقل میباشد وسپس در قالب احزاب و برای افزایش خدمت به مردممان به رقابت بپردازیم .
اگرنیت تمامی تشکلهای شکل گرفته بر مبنای آزادی ، رهایی ،آگاهی ، اتحاد و استقلال ، خدمت به ملت بزرگ تورک آزربایجان میباشد ،تنها یک راه پیش رویمان قرار دارد .
ایجاد پلات فرمی که در قالب آن تمامی اهداف و مانیفیست رهایی بخشی و استقلال آزربایجان جنوبی تعریف شده باشد، و برای کلیه تشکلهای موجود و در شرف شکل گیری در آینده ، بتواند نقشه راه تعریف نماید . در این صورت ما خواهیم توانست طی چند برنامه کوتاه و میان مدت به هدف استقلال و یکپارچگی آزربایجان دست یابیم .
برای ایجاد چنین پلات فرمی لازم است تمامی مبارزان و فعالان مدنی آزربایجان جنوبی بر پایه مشترکات اعتقادی و هویتی به مذاکره و مبادله نظرات سیاسی خود بپردازند .
در صورت قبول کلیات این ضرورت تاریخی، ابتدا می بایست دبیرخانه ای برای ثبت و ضبط پیشنهادات تشکیل گردد . این نخستین گام در جهت اتحاد واقعی برای آزربایجان جنوبی خواهد بود .
اگر نتوانیم این گام کوچک ولی بسیار اساسی اولیه را برداریم و تابوی تفرقه داخلیمان را بشکنیم ، یقین بدانیم که دشمن پیروز توانسته است مارا مضمحل نماید.
تا فردا- سعید داوری نیکو 14/01/2014
