قدرت رسانه‌ای، ابزاری که حرکت ملی آزربایجان جنوبی از فقدان آن رنج میبرد! ــ ساواش گونئی‌لی
- توضیحات
- منتشر شده در دوشنبه, 22 دی 1393 23:08
به باور بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران، قرن ۲۱، قرن جنگ نرم بوده و جنگ جهانی سوم نیز مدت‌هاست که آغاز گشته است. ماهیت این جنگ فراگیر بر خلاف دو جنگ پیشین، کاملا فرهنگی می‌باشد و امروزه “رسانه قدرتمند”به مثابه یک سلاح کشتار جمعی، تبدیل به ابزاری برای اجرای سیاست‌های ابرقدرت‌های دیرین و قدرت‌های نوظهور امروزی شده و نقش به سزایی در تغییر و برهم زدن معادلات سیاسی و در نتیجه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مناطق مختلف جهان دارد.
رسانه های حرکت ملیهر کشوری که از پشتوانه رسانه‌ای قدرتمند برخودار باشد، بی شک قادر به رسیدن به اهداف خود حال با هر ماهیتی خواهد بود.
چرا که امروزه این رسانه‌ها از شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی گرفته تا وبسایت‌های اینترنتی، روزنامه‌ها، نشریات و … می‌باشند که جهت گیری‌های مردم را تعیین و حتی بر زندگی عادی آنها نیز تاثیر بسیاری می‌گذارند. از این رو در چنین وضعیتی می‌توان به راحتی و با تکیه بر ابزار رسانه‌ای حرفه‌ای، اندیشه و باورهای نشات گرفته از حرکات سیاسی، اجتماعی و هویتی را بر مردم القا نموده و آنها را با خود همراه ساخت.
امری که این روزها به وضوح قابل لمس و مشاهده بوده و غیر قابل انکار است. به طور مثال انگلیس با بی بی سی ، قطر با الجزیره، آمریکا با سی ان ان و سایر کشورها به نوبت خود با شبکه‌های تلویزیونی و سایر انواع رسانه‌های در اختیار خویش و البته با صرف بودجه‌هایی هنگفت، به نوعی سعی در دیکته کردن سیاست‌های خویش بر جامعه مورد هدف خود داشته و حتی خود ایران نیز در این بین با سرمایه گذاری در زمینه رسانه و جنگ نرم، شبکه‌هایی چون العالم، پرس تی وی و سحر را ایجاد و از آنها جهت نیل به اهداف فرامنطقه ای خود بهره میبرد.
استفاده از قدرت رسانه‌ای تنها به کشوها و دولت‌ها محدود نشده، و امروزه در تمامی نقاط دنیا بسیاری از جنبش ها و حرکات آزادی خواهانه، هویت طلبانه، استقلال طلب و حتی بسیاری از جریانات تروریستی نیز با پی بردن به اهمیت فوق العاده جنگ نرم و فرهنگی، به استفاده از رسانه‌ها با هدف پیاده سازی سیاست های خویش روی آورده‌اند که از آن جمله می‌توان به کاتالان‌های استقلال طلب در اسپانیا، گروهک‌های تروریستی کردی همچون پ.ک.ک،پژاک و دموکرات … و یا گروهک تروریستی داعش اشاره نمود.
از یاد نبریم با استفاده از همین قدرت رسانه‌ای گروهک‌های تروریستی کردی و لابی‌های آنان در سایر رسانه‌های جهانی وابسته به غرب بود که کوبانی سوریه این جبهه نبرد تروریسم بر علیه تروریسم (پ.ک.ک و داعش) تبدیل به، به اصطلاح اسطوره دفاع و مقاوت (!) شد، و آمرلی عراق با وجود ده‌ها روز دفاع جانانه و قهرمانانه خلق ترک عراق آنهم با دستان خالی ،در نتیجه نبود ابزار رسانه‌ای ترکمانان عراق در سکوتی معنادار غرق شده و از یادها فراموش گشت.
اما در این میان سهم حرکت ملی آزربایجان به عنوان یکی از بزرگترین حرکات هویت طلبانه جهان، از جنگ افزارهای قدرتمند رسانه‌ای چیست؟ آیا با توجه به پتانسیل بسیار بالای موجود، این حرکت تا به امروز توانسته است با بهره بردن از ابزار رسانه، ایدئولوژی‌ها و اندیشه‌های ملی و سیاسی مبتنی بر آزادی خواهی و مطالبه‌گری خود را به ملت ترک آزربایجان‌جنوبی القا و از این طریق آن ها را با خود همراه سازد؟
مطمانا پاسخ منفی است! چرا که به غیر از تعداد انگشت شمار وبسایت غیر حرفه‌ای فعال در فضای مجازی و تنها یک شبکه تلویزیونی با پخش محدود، رسانه آنچنانی در اختیار جنبش ملی آزربایجان‌جنوبی نبوده، و این یک ضعف بزرگ و اساسی به شمار می‌آید.
البته نویسنده منکر زحمات و تلاش‌های گردانندگان وبسایت‌های خبری چون اویرنجی سسی، آراز نیوز، ساوالان پورت، آذوح، اویان نیوز، تبریز سسی، ۵۰ میلیون، و … نیست، اما باید قبول کرد که در بین همین تعداد سایت‌های نامبرده شده و یا سایر سایت‌های از قلم افتاده حتی یک خبرگزاری حرفه‌ای، جامع، به روز، معتبر و قابل اطمینان از هر لحاظی وجود نداشته و منبع اطلاعاتی اغلب این رسانه‌ها نیز، ارگان‌های خبری وابسته به دیگر جریانات می‌باشد.
تلویزیون “گوناذ تی وی” نیز به عنوان تنها رسانه دیداری و شنیداری حرکت ملی آزربایجان‌جنوبی با وجود تلاش‌ها و زحمات متولیان آن، بنا به دلایلی همچون عدم استقلال، تک قطبی بودن، نگاه جناحی و حزبی و …نتوانسته است آنطور که باید در بطن جامعه آزربایجان‌جنوبی نفوذ کرده و تاثیر گذار بوده باشد. البته باید این را نیز اضافه نمود که وجود تنها یک شبکه تلویزیونی برای جغرافیای وسیعی چون آزربایجان‌جنوبی با بیش از ۳۰ میلیون نفر جمعیت، به هیچ وجه کافی نبوده و این را نیز باید به سایر ضعف‌های رسانه‌ای حاکم بر حرکت ملی آزربایجان اضافه نمود. مثل ترکی” تک الدن سس چیخماز” نیز مصداق همین موضوع می‌باشد.
امروزه در نتیجه سرمایه‌گذاری عظیم پان‌فارسیسم در زمینه ابزار رسانه‌ای و عدم توجه کافی حرکت ملی آزربایجان‌جنوبی به این مقوله، این جریان ضد ترک و شوئونیست توانسته است میلیون‌ها ترک آزربایجان‌جنوبی را در دیگ آسیمیلاسیون و هویت زادیی ذوب و پروژه مانقورد سازی را به خوبی به اجرا در آورد. و یا تروریسم توسعه طلب کردی توانسته است با توسل به شبکه‌های تلویزیونی فعال و خبرگزاری‌های متعدد خویش در فضای مجازی، به ادعاهای ارضی دروغین و جعلی خود در رابطه با بخش‌های غربی آزربایجان‌جنوبی، در میان اقشاری از جامعه کرد و فارس رسمیت بخشیده و اینگونه خواسته‌های نامشروع خود را تبلیغ کند.
آنچه که پرواضح است، حرکت ملی آزربایجان جنوبی امروز نیازمند یک مجموعه رسانه ای فعال، پویا و مستقل بوده و داشته‌های اندک فعلی، برای چنین حرکت بزرگ و ریشه‌داری کافی نیست. اگر می‌خواهیم، سرعت انتقال آرمان‌های ملی آزربایجان‌جنوبی به افکار ملتمان شدت یافته و بخش اعظمی از این ملت بزرگ را با حرکت بزرگ خویش همراه سازیم، و اگر می‌خواهیم توطئه‌های بی شمار دشمنانمان بر علیه خاک و ملت آزربایجان‌جنوبی را خنثی سازیم، ابتدا باید خلقمان را با ماهیت این حرکت آشنا ساخته و به مبارزه بر علیه شوئونیزم حاکم بر حاکمیت ایران و سایر جریانات مخالف آزربایجان دعوت نمائیم.
جنبشی که تا حد زیادی ناشناخته مانده و نتواند از تمامی پتانسیل خویش برای نفوذ در میان اقشار مختلف جامعه بهره برد، بسیار دیرتر از سایر جنبش‌ها به موفقیت دست خواهد یافت و چه بسی که به سبب این ضعف حتی با شکست نیز مواجه شود!
با رسانه است که می‌توان صدای خود را به ملتمان، و صدای ملتمان را به جهانیان رسانده و حرکت و جنبش ملی و آزادی خواهانه خویش را به پیروزی رسانده، و به حقوق از دست رفته خود دست یابیم.
این نوشته قطعا همه آن چیزی نیست که ضعف‌ها و راهکارهای موجود در این زمینه را روشن سازد و تنها مقدمه‌ای است بر آغاز یک تحول اساسی در جبهه جنگ نرم حرکت ملی آزربایجان‌جنوبی. تحولی که با تلاش وکوشش توام با اتحاد و همبستگی قابل ایجاد و اعمال بوده و زمینه سازدست یابی به اهداف و آرمان های مقدسی است که در فکر و قلبمان رشد داده و در راه آن مبارزه نموده‌ایم.
ساواش گونئی‌لی– آزربایجان جنوبی، اورمیه – ۱۴/۱۰/۱۳۹۳
*
