درگذشت آریل شارون؛ نشیب و فراز زندگی نخست‌وزیر پیشین اسرائیل
- توضیحات
- منتشر شده در شنبه, 21 دی 1392 23:30
آذوح: آریل شارون ژنرالی که به پست نخست‌وزیری رسید توانست تاثیری عمیق بر سیاست اسرائیل گذارد. او که یکی از متهمان کشتار "صبرا و شتیلا" بود، حاضر به عقب‌نشینی از نوار غزه شد. شارون پس از ۸ سال کما روز شنبه درگذشت.
شارون یکی از سیاست‌مداران تندروی اسرائیل بود. کسانی که او را می‌شناختند یا او را دوست داشتند و احترامی عمیقی برایش قائل بودند، یا علاقه‌ای به او نداشتند و نسبت به او احساس تنفر می‌کردند.
بسیاری از شهروندان اسرائیل او را قهرمان جنگ "یوم کیپور" یا جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۷۳ می‌دانند. این جنگ از ششم تا بیست‌وپنجم اکتبر ۱۹۷۱ میان کشورهای عرب منطقه و اسرائیل اتفاق افتاد.
بسیاری از فلسطینیان اما او را به همراه یکی از رهبران شبه نظامیان لبنان، مسئول اصلی قتل‌عام در دو اردوگاه پناهندگان فلسطینی ِ "صبرا و شتیلا" در لبنان می‌دانند.
فرزند مهاجران یهودی روسیه سفید
آریل شاینه‌من در سال ۱۹۲۸ در نزدیکی تل‌آویو به دنیا آمد. پدر‌و‌مادرش مهاجران یهودی از روسیه سفید بودند. آنها نام خانوادگی خود را عوض کرده و نام شارون را که دره‌ای در منطقه است برخودنهادند.
زندگی شارون با تاریخ اسرائیل عجین شده است. او در سال ۱۹۴۸ به عنوان لکوموتیوران در جنگ اسرائیل و اعراب شرکت کرد. در سال ۱۹۵۳ گروه ویژه‌ای را بوجود آورد که وظیفه‌اش گرفتن انتقام از حملات فلسطینیان بود.
گفته می‌شود عبور او از کانال سوئز به همراه یک واحد تانک ارتش اسرائیل، در جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ به پیروزی این کشور بر مصر منجر شده است.
حزب لیکود اسرائیل با جذب آریل شارون او را به عضویت در هیئت وزیران دولت اسرائیل درآورد. شارون ابتدا وزیر اقتصاد شد.
در آن زمان حمله اسرائیل به لبنان آغاز شد. هدف این حمله خارج کردن نیروهای سازمان آزادی‌بخش فلسطین ازمناطق شمالی لبنان بود. در همین زمان بود که کشتار در دواردوگاه پناهندگان فلسطینی "صبرا و شتیلا" از ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر سال ۱۹۸۲روی داد.
شبه‌نظامیان فالانژ لبنانی به انتقام ترور بشیر جمیل، رئیس جمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ، به دو اردوگاه صبرا و شتیلا در بیروت غربی حمله کردند و صدها فلسطینی را در این دو اردوگاه به قتل رساندند.
این کشتار در محدوده تحت کنترل نیروهای دفاعی اسرائیل به وقوع پیوست. در ۱۶ دسامبر ۱۹۸۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد با محکوم کردن کشتار آن را نسل‌کشی نامید.
کمیسیون تحقیقی در اسرائیل به این موضوع پرداخت و پس از تحقیقات شارون را نیز از مقصران این ماجرا دانست.
شارون در سال ۱۹۸۳ از پست وزارت دفاع اسرائیل استعفا کرد، اما به عنوان وزیر بدون پست همچنان در کابینه اسرائیل باقی ماند.
این اقدام شارون نه تنها پیشرفت‌های او را عرصه سیاسی به خطر نیانداخت، که قدرت او را افزون‌تر کرد و در سال‌های بعد به مقام‌هایی چون وزیر امور خارجه، وزیر تجارت و وزیر ساخت‌و‌ساز اسرائیل دست یافت.
مخالف اولیه کشور مستقل فلسطین
شارون همواره خود را حافظ منافع اسرائیل و امنیت این کشور معرفی کرده و همواره نظری انتقادآمیز نسبت به تاسیس یک کشور فلسطینی داشت. او پس از چندین سوءقصد انتحاری توسط فلسطینیان در اسرائیل، یاسر عرفات رهبر تشکیلات خودگردان فلسطین را مسئول این اقدامات معرفی کرد و به همین دلیل فرمان حصر خانگی یاسر عرفات را صادر کرد و او را در محل کارش زیر نظر گرفت.
شارون از تحریک فلسطینیان رویگردان نبود. او روز هفتم مهرماه سال ۱۳۷۹ (سپتامبر ۲۰۰۰) به همراه سربازان اسرائیل وارد اماکن مقدس فلسطینیان در شرق اورشلیم (بیت‌المقدس) شد. این اقدام انگیزه‌ای برای انتفاضه دوم فلسطینیان شد که چهارسال‌ونیم ادامه داشت.
عقب‌نشینی از نوار غزه
آریل شارون اما بعدها از روش تندروانه خود کاست و در سال ۲۰۰۵ طرح عقب‌نشینی یک‌جانبه نیروهای اسرائیل از نوار غزه را اجرایی کرد و شهرک‌سازی در این منطقه را متوقف ساخت.
شارون در کتاب بیوگرافی خود، که نام جنگجو بر آن نهاده است، به شرح زندگی خود پرداخته و در بخشی از آن تاکید کرده که یهودیان و عرب‌ها می‌توانند در کنار هم زندگی صلح‌آمیزی داشته باشند.
آریل شارون، نخست وزیر پیشین اسرائیل که در چهارم ژانویه سال ۲۰۰۶ به خاطر سکته مغزی به کما رفته بود، روز شنبه (۲۱ آذر/۱۱ ژانویه) در سن ۸۵ سالگی درگذشت.
