Warning
  • JLIB_APPLICATION_ERROR_COMPONENT_NOT_LOADING
  • JLIB_APPLICATION_ERROR_COMPONENT_NOT_LOADING
  • JLIB_APPLICATION_ERROR_COMPONENT_NOT_LOADING
  • Error loading component: com_content, Component not found.
  • Error loading library: joomla, Library not found.
  • Error loading library: joomla, Library not found.
  • Error loading library: joomla, Library not found.
  • Error loading component: com_content, Component not found.
  • Error loading component: com_content, Component not found.

افغان‌های پناهجویی که از جنگ اجباری در سوریه می‌گریزند

آذوح: فریبا صحرایی بی‌بی‌سی
حدود سه ماه پیش انتشار ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی که در آن جنگجویان جوانی دیده می‌شدند که ادعا می‌شد افغان هستند و به دست نیروهای مخالف آقای اسد افتاده‌اند، خبرساز شد.
هیچ منبع مستقلی درستی این ویدئو را تایید نکرده است اما همه کسانی که در این ویدئو دیده می‌شوند، ادعا می‌کنند که افغان هستند و دولت ایران به آنها برای پیوستن به نیروهای دولتی سوریه پول پرداخته است.
اما حالا شماری از پناهجویان افغان که از راه یونان خود را به اروپا رسانده‌اند، می‌گویند که ایران افغان‌های ساکن این کشور را که مدارک اقامتی ندارند، به سوریه می‌فرستد تا در کنار نیروهای وفادار به بشار اسد، رئیس جمهوری این کشور بجنگند.
این مردان جوان می‌گویند که ایران به آنها کارت اقامت در این کشور و ماهانه ۵۰۰ دلار حقوق می دهد تا به سوریه بروند.
پناهجویان افغانی که از راه یونان خود را به کشورهای اروپایی رسانده‌اند، داستان‌های دست اولی از این اقدام ایران در اختیار بی‌بی‌سی گذاشته‌اند.
محمد، جوان ۲۴ ساله افغان، در ایران به دنیا آمده و نمی خواهد هویتش معلوم شود.
او می‌گوید برای رفتن به سوریه ثبت نام کرده اما نه از روی میل و رغبت که از سر ناچاری دست به این کار زده است: "وقتی پدرم مرد من ۴ ساله بودم. ما پنج نفر بودیم و مادرم به تنهایی از عهده مخارج همه ما برنمی‌آمد. من مجبور بودم که کار کنم. تا اینکه سال گذشته یکی از دوستانم به من گفت که اگر به سوریه بروم، می‌توانم کارت شناسایی و اقامت دائم ایران و ماهانه ۵۰۰ دلار پول به دست بیاورم."
محمد می گوید در حلب، لاذقیه و چند شهر دیگر سوریه جنگیده است.
او به همراه بیشتر از ۵۰ نفر دیگر سوار اتوبوسی می‌شوند که آنها را از تهران به یک پایگاه آموزشی نظامی در شمال ایران می‌برد: "شیشه‌های اتوبوس دودی بود و به ما گفته شده بود که به پرده‌های آن دست نزنیم."
محمد دو هفته در این پایگاه آموزشی می‌ماند و در آنجا طرز استفاده از اسلحه را فرامی‌گیرد.
پس از این دوره او و همراهانش را به فرودگاه امام خمینی در تهران می‌برند و بی‌آنکه گذرنامه‌ای داشته باشند، سوار هواپیما می‌شوند و به سوریه می‌روند.
او می‌گوید که بیشتر از دو ماه در سوریه دوام نیاورده و یک روز با استفاده از فرصت و به بهانه زیارت از پایگاه نظامی خارج می‌شود و به طرف اروپا فرار می‌کند.
داوود، نوجوان افغان هم سرگذشت مشابهی دارد.
او می‌گوید زندگی در ایران بدون داشتن مدرک اقامت و شناسنامه مشکلات فراوانی داشته و او احساس می‌کرده که هیچ انتخاب دیگری جز این که به سوریه برود، ندارد.
داوود برای یک دوره دوهفته‌ای آموزش‌های نظامی نام‌نویسی می‌کند و چند روز بعد او را برای آموزش می‌برند.
اما داوود پیش از آن که او را به سوریه اعزام کنند، فرار می‌کند: "وحشتناک بود. غذا افتضاح بود و ایرانی‌هایی که آنجا بودند، با ما خیلی بدرفتاری می‌کردند. بنابراین فرار کردم."
سرگذشت محمد و داوود تنها داستان از این دست نیست.
در میان پناهجویان افغانی که در ماه‌های اخیر به اروپا آمده‌اند، شمار دیگری نیز بودند که می‌گفتند یا به خودشان و یا وابستگان و دوستانشان پیشنهاد شده در بدل دریافت اقامت دائم ایران و پول به سوریه بروند و در برابر شورشیان مخالف دولت این کشور بجنگند.
بعضی از آنها حتی می‌گفتند که دوستانی داشتند که به سوریه رفتند و آنجا کشته شدند.
سال گذشته روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال نیز در گزارشی جنجالی مدعی شد که سپاه پاسداران ایران، به هزاران پناهنده افغان ساکن این کشور در بدل گرفتن جنگ با شورشیان در سوریه، اجازه اقامت در ایران و ماهانه ۵۰۰ دلار حقوق می‌دهد.
مقام‌های ایرانی این گزارش وال استریت ژورنال را بی‌اساس و توهین به افغان‌ها خواندند.
ایران آن گونه که آمار رسمی نشان می‌دهد، میزبان نزدیک به ۲.۵ میلیون پناهنده افغان بوده است که یک میلیون نفر از این تعداد، مدرک اقامت در این کشور را ندارند.
از میان نزدیک به ۵۰ هزار پناهجوی افغانی که در ماه‌های گذشته از راه ترکیه و یونان وارد اروپا شده‌اند، تعداد زیادی کسانی هستند که یا در ایران به دنیا آمده‌اند و یا اینکه سال‌های زیادی از عمرشان را آنجا زندگی کرده‌اند.
اما آنها به رغم سال‌ها زندگی در ایران نتوانسته‌اند حق اقامت دائمی، کار، تحصیل و حقوق دیگری چون حق مالکیت و رفت‌وآمد آزاد را در این کشور به دست آورند.
آنها می‌گویند محروم بودن از این حقوق در کنار نداشتن آینده‌ای روشن و مشخص آنها را واداشته تا دل به کوه و دریا بزنند و در جستجوی یک زندگی بهتر راه اروپا را پیش گیرند.
Submit to DeliciousSubmit to DiggSubmit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn